Historia pałacu w Giżycach

Do końca XVI w., w miejscu obecnego pałacu stał obronny dwór wystawiony w 1439 r. przez Pawła Giżyckiego. Właściciel owego dworu był synem sędziego sochaczewskiego, Wacława Giżyckiego, herbu Gozdawa. Paweł Giżycki studiował w Pradze, a w 1439 roku został biskupem płockim. W tym też roku ufundował w Pułtusku kolegiatę i utworzył przy niej archidziekanat. W 1455 roku, po śmierci Władysława i Bolesława Warszawskiego, w okresie małoletności książat, jako biskup rządził Mazowszem, a nawet sprzeciwiał się przyłączeniu go do Korony. Nie zrealizował jednakże swych zamiarów i zmarł 28 listopada 1463 r.

Dwór w dobrach Giżyckich był jeszcze wzmiankowany w 1487 roku jako fortalicja , a następnie spalony w trzeciej dekadzie XVI wieku. W początkach XVII wieku wzniesiono dla Giżyckich kolejny dwór. Prawdopodobnie z tego okresu pochodzi ocalała wieża gotycka.

W końcu XVII wieku Giżyce stanowiły własność Antonina Dąbskiego, wojewody mazowieckiego, a od 1819 roku należały do Ludwika Rudzkiego i jego żony Antoniny Matyldy z Koelichenów von Rustern. Dobra Giżyce nabył następnie w roku 1872 Piotr Suski. Trzy lata później przebudował gruntownie dwór, nadając mu neogotyckie formy. Zmieniono również strukturę ogrodu z barokowego na krajobrazowy.

Pałac w formie włoskiej willi, z dużymi tarasami ze wszystkich stron i z dwiema równoległymi wieżami, pozostał w rękach rodziny suskich, aż do 1945 roku. W czasie Kampanii Wrześniowej w 1939 r., znajdował się w pałacu szpital. W latach 1945-1951 w pałacu mieścił się Uniwersytet Ludowy, a od 1951 r. - Dom Dziecka, który jest użytkownikiem do dnia dzisiejszego.

W latach osiemdziesiątych pałac przeszedł gruntowny remont, dobudowano brakującą część oraz przebudowano wnętrza na potrzeby Domu Dziecka.

                                                                                                                                           wg E. Molak "Echo Powiatu"